در تاریکی شب‌های بی‌ستاره، چشم به راه نوری هستم که از نسل فاطمه طلوع کند. اینجا، واژه‌هایم زمزمه‌ی شوق‌اند؛ برای مهدی، برای امید، برای صبحی که هنوز نیامده…

شب های بی ستاره

متأسفانه، چیزی برای نمایش وجود ندارد...