شهیده شهناز حاجی زاده
🌹 شهیده شهناز حاجی‌شاه؛ طلبه‌ای از تبار نور
در روزگاری که آسمان ایران از دود و آتش جنگ تیره شده بود، ستاره‌هایی درخشیدند که با ایمان، علم، و ایثار، مسیر روشن انسانیت را ترسیم کردند. یکی از این ستارگان، شهیده شهناز حاجی‌شاه بود؛ بانویی طلبه، مؤمن، و عاشق خدمت، که در اوج جوانی، جان خود را نثار حقیقت کرد.
🕊 زندگی‌نامه کوتاه
- نام و نام خانوادگی: شهناز حاجی‌شاه
- سال تولد: 1333
- زادگاه: دزفول، خوزستان
- تحصیلات: دیپلم متوسطه، سپس ورود به مسیر طلبگی و آموزش‌های دینی و فرهنگی
- فعالیت‌ها: طلبه بسیجی، امدادگر، مربی فرهنگی، فعال در آموزش‌های رزمی و عقیدتی بانوان
- تاریخ شهادت: هشتم مهر 1359، در خرمشهر
- سن هنگام شهادت: 26 سال
شهناز، فرزند نذر مادرش به حضرت زهرا (س)، با تولدش روشنی را به خانه‌ای آورد که بعدها سه شهید از آن به آسمان پر کشیدند؛ خودش و دو برادرش، حسین و ناصر.
💠 از طلبگی تا جهاد
پس از اخذ دیپلم، شهناز با شوقی درونی به فراگیری علوم دینی روی آورد. او در کلاس‌های مذهبی، تفسیر، و عقیدتی شرکت می‌کرد و با روحیه‌ای طلبه‌وار، نه‌تنها در پی دانستن، بلکه در پی رساندن نور ایمان به دیگران بود. در جلسات فرهنگی، مربی بود؛ در آموزش‌های رزمی، پیشرو؛ و در جبهه‌ها، امدادگری بی‌ادعا.
با آغاز جنگ تحمیلی، دلش آرام نگرفت. به خرمشهر رفت، شهری که در آن روزها هر کوچه‌اش بوی خون و مقاومت می‌داد. او با دستانی پر از مهر، به مجروحان رسیدگی می‌کرد و با قلبی سرشار از یقین، در دل آتش ایستاد.
در هشتم مهر 1359، هنگام کمک‌رسانی به مجروحان، ترکش خمپاره پیکر نازنینش را نشانه گرفت و او را به وصال رساند؛ وصالی که سال‌ها در دلش شعله می‌کشید.
🌸 میراثی از ایمان و عشق
شهناز حاجی‌شاه، طلبه‌ای بود که علم را با عمل، و ایمان را با ایثار درآمیخت. او نه فقط یک شهید، بلکه الگویی از زن مسلمان ایرانی بود؛ زنی که در سخت‌ترین روزهای وطن، ایستاد، آموخت، خدمت کرد، و عاشقانه رفت.
نامش جاودانه، راهش پررهرو، و یادش در دل‌ها زنده باد.
