21 آبان

شهید حسن طهرانی‌مقدم، خورشیدی است که هیچ‌گاه در افق ایران غروب نخواهد کرد؛ مردی که نه تنها فرمانده‌ای بزرگ، بلکه آفریننده‌ی حماسه‌ای جاودانه بود. او با ایمان راسخ و اندیشه‌ای روشن، دیوارهای ناتوانی را درهم شکست و برای وطن، افق‌های تازه‌ای از عزت و اقتدار گشود.

نامش، همواره با شجاعت و عشق گره خورده است؛ عشقی که از جان گذشت تا ایران بماند، تا نسل‌های آینده در سایه‌ی امنیت و سربلندی نفس بکشند. دستان خسته‌اش، سنگ بنای استقلال را بنا نهاد و خون پاکش، چراغی شد برای فرداهای روشن این سرزمین.

طهرانی‌مقدم تنها یک شهید نیست؛ او روحی جاودانه است که در هر ضربان قلب ایرانیان می‌تپد. هر بار که نامش بر زبان جاری می‌شود، غرور و اشک در هم می‌آمیزند؛ غرور از عظمت راهی که پیمود و اشک از دلتنگی برای مردی که رفت تا ما بمانیم.

یاد او، همچون فانوسی در تاریکی، مسیر را نشان می‌دهد؛ مسیری که به ما می‌آموزد:
- برای وطن باید ایستاد.
- برای ایمان باید جنگید.
- برای آینده باید جان داد.

پدر موشکی ایران، روحتان شاد و نامتان جاودان باد. سال‌ها پیش، آوازه‌ی بزرگی و پاک‌سرشتی‌تان را از زبان سردار دل‌ها، شهید حاج قاسم سلیمانی شنیده بودم؛ رفاقتی که با عشق و ارادت روایت می‌شد و در جانم نشانه‌ای از عظمت شما بر جای گذاشت.

شما همیشه برایم محترم و تحسین‌برانگیز بودید؛ اما در هنگامه‌ی وعده‌های صادق، درخشان‌تر و ارزشمندتر جلوه کردید. امروز، پس از جنگ تحمیلی دوازده‌روزه‌ی امسال، بسیاری از مردم با گوشت و خون خود اهمیت این صنعت را لمس کردند و بزرگی کارتان برایشان آشکارتر شد.

این آسودگی، آزادی و امنیتی که امروز در سایه‌اش زندگی می‌کنیم، مدیون ایثار و فداکاری شما و یاران پاک‌سرشتتان است. چه نیکوست که مردانی چون شما، زبان امروز را به‌خوبی می‌دانستند؛ زبانی که نه در کلمات، بلکه در قدرت و اقتدار معنا می‌یابد. زبان امروز، زبان بازدارندگی، عزت و غرور ملی است.

یادتان گرامی، نامتان بلندآوازه، و روحتان تا همیشه شاد و قرین رحمت الهی باد.

#به_قلم_خودم
#رهانویسی
#آزاد_نویسی