بینوایم،نوای من،مهدی است دردمندم،دوای من،مهدی است

من غریبم در این زمان،ولی مونس و آشنای من،مهدی است

گر چه از داغ هجر می سوزم راضیم،چون شفای من مهدی است

گه به یادش ز خواب برخیزم نیمۀ شب دعای من،مهدی است

من نخواهم بهشت،بی مهدی جنّت با صفای من،مهدی است

در دم مرگ بــــــا ولایت او آخرین حرف نای من ،مهدی است

چون قیامت ز خاک برخیزم اندر آنجا ندای من،مهدی است

آن که در روز حشر می بخشد از عنایت خطای من،مهدی است

یا صاحب الزمان …

ویرانه نه آنست که جمشید بنا کرد،
ویرانه نه آنست که فرهاد فرو ریخت،
ویرانه دل ماست که هر جمعه بیادت صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت

چه جمعه ها كه يك به يك غروب شد، نيامدي
چه بغض ها كه در گلو رسوب شد، نيامدي
خليل آتشين سخن، تبر به دوش بت شكن
معشوق ما، دوباره سنگ و چوب شد، نيامدي

گویند که با یک گل بهار نمیشود
من گویم که با تک گل نرگس ما
دنیا گلستان میشود

با گناهانی که از خود ساختیم
ما ظـــــهورت را عقب انداختیم

اللهم عجل لولیک الفرج
یا مهدی ادرکنی

ویرانه نه …

جانم به لب رسیده جوابم نمی دهی ؟
از جام وصل خویش شرابم نمی دهی ؟

داغ از حرارت جگرم ناله می کند
می سوزم از فراق و تو آبم نمی دهی؟

از نرگس دو چشم تو بیمارم ای طبیب
یک نسخه بهر حال خرابم نمی دهی؟

عشق تو را به نقد جوانی خریده ام
در پیری ام بهای شبابم نمی دهی ؟

من طفل نورسم به دبستان معرفت
آموزگارعشق کتابم نمی دهی؟

آه دل شکسته من ذکر نام توست
پاسخ به آه قلب کبابم نمی دهی ؟

دارم سلام بر لب لعل تو صبح و شام
غنچه دهان ز چیست جوابم نمی دهی؟

شب ها به یاد روی تو در خواب می روم
تصویر روی خویش به خوابم نمی دهی ؟

آموزگار عشق ! کتابم نمی دهی ؟
پاسخ به آه قلب کبابم نمی دهی؟

تصویر روی خویش به خوابم نمی دهی ؟
اگر چه گنهکار عاصیم

دارم یقین ز لطف عذابم نمی دهی

جانم..

الا که راز خدایی خدا کند که بیایی تو نورقبله نمایی خا کند که بیایی

دل مدینه شکسته حرم به راه نشسته تو مروه ای تو صفایی خدا کند که بیایی

دمی که بی تو برآیدخداکند که نباشد الا که هستی مایی خداکند که بیایی

به گفتگوی تو دنیا به جستجوی تو دلها تو روح صلح و صفایی خدا کند که بیایی

به هر دعا که توانم تو را همیشه بخوانم الا که روح دعایی خدا کند که بیایی

الا

نیا گل نرگس ، جهان كه جای تو نیست / دوصد ترانه به لب‌ها ، یكی برای تو نیست

نیا گل نرگس كـه در زلال دلـی / هـزار آیـنـه نـقـش و یـكـی ز خـال تـو نـیـسـت

نیا گل نرگس ، تو را به خاك بقیع / كه شهر ما نه ، مهیای كـام های تو نیست

نیا گل نرگس ، نـیـا به دعـوت ما / هـزار نـامـه كـوفی ، یكـی بـرای تو نیست

نیا گل نرگس ، به آسمان سوگند / قسم به نام و نهادت ، ولی برای تو نیست

نیا گل نرگس ، ز رنجمان تو مكاه / كسی ز خلق و خلایق فدای راه تو نیست

نیا گل نرگس ، بـدان و آگاه بـاش / كه جـای سـجده‌گه ما هنوز مال تو نیست

نیا گل نرگس ، به مادرت زهراء (س) / كسی برای شهادت به كربلای تو نیست

نیا گل نرگس ، سـقیفه هـا برپاست / ردای سبز خلافت ولی برای تو نیست

نیا گل نرگس ، فـدا شـوی مولاء / برای عـصر عجیبی كه خـواستار تو نیست

نیا گل نرگس كه چون علی (ع) تنها / به صبح فجر ظهورت كسی كنار تو نیست

نیا گل نرگس ، به جان تشنه عشق / دعا دعای ظهور است ، ولی برای تو نیست

نیا گل نرگس به مجـلس نـدبـه / كه نـدبـه نـدبـه خـرقـه اسـت و پایگاه تو نیست

نیا گل نرگس ، دعـای عـهد كجاست؟ / نه! این نماز جماعت به اقتدای تو نیست

نیا گل نرگس ، كه حرف من «میعاد» / فقط بیان سرابی است كه انتظار تو نیست

سراینده:مهدی قاسمی

نیا