از اجبار تا حقیقت؛ داستان ازدواج حضرت ام کلثوم سلام الله علیها

حضرت ام‌کلثوم سلام‌الله‌علیها، زینب صغری، دختری از بیت نور و وحی، بانویی با القاب «محبوبه» و «زاهده»، آیینه‌ای از رنج و شکوه تاریخ صدر اسلام.
ازدواج او، در نگاه اهل‌سنت، نشانه‌ی دوستی میان امام علی علیه‌السلام و خلیفه دوم شمرده شد؛ اما در روایت‌های شیعی، حقیقتی دیگر رخ می‌نماید: حقیقتی تلخ، آمیخته با اجبار و تهدید.

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «إنّ ذلک فرج غُصِبنا»؛ ناموسی که غصب شد. امام علی علیه‌السلام، در برابر خواستگاری عمر، فرمودند: «إنّها صبیّة»؛ او کودک است. اما فشار سیاست، این ازدواج را تحمیل کرد و پس از مرگ عمر، ام‌کلثوم به خانه‌ی پدر بازگشت؛ گواهی روشن بر این‌که این پیوند نه از سر رضایت، بلکه در سایه‌ی اجبار شکل گرفت.

سال‌ها بعد، سنت نبوی «بناتنا لبنینا» تحقق یافت؛ دختران علی علیه‌السلام با پسران جعفر پیوند بستند. ام‌کلثوم با عون یا محمد بن جعفر ازدواج کرد و زندگی‌اش بار دیگر در مسیر طبیعی خویش ادامه یافت.

این روایت‌ها، نه فضیلتی برای عمر، بلکه سندی زنده بر مظلومیت اهل بیت علیهم السلام هستند؛ برگ‌هایی از تاریخ که نشان می‌دهند اهل بیت چگونه در برابر فشارها و تهدیدها ایستادند و حقیقت را در دل تاریخ ثبت کردند.

زهرا مرادقلی

#مناسبتی