«خانه مادری امن‌ترین آغوش دنیاست، مادر همان نوری‌ست که در دل هر دیوار می‌تابد.
در خانه‌های مادران ایرانی، بوی نان تازه با صدای سماور می‌آمیزد، فرش‌ها قصه‌ی نسل‌ها را در تار و پود خود نگه داشته‌اند، و قاب عکس‌ها لبخندهای رفته و مانده را کنار هم می‌نشانند.
مادر، با دست‌هایش جهان را نرم می‌کند؛ با نگاهش دل‌ها را آرام می‌سازد؛ و با دعای شبانه‌اش سقف خانه را به آسمان پیوند می‌دهد.
خانه‌ی مادر، جایی‌ست که غم‌ها کوچک می‌شوند، شادی‌ها بزرگ می‌شوند، و آدمی دوباره یاد می‌گیرد که ریشه داشتن یعنی چه.
مادر، همان وطنِ بی‌مرز است؛ همان پناهی که هیچ‌گاه از یاد نمی‌رود.»

زهرا مرادقلی

#به_قلم_خودم
#خانه_مادری