فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا یَنْفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْأَرْضِ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ

در این جهان، هرکس جایی ایستاده.
یکی پشت میز، یکی پای دستگاه، یکی در دل مردم.
اما همه، بی‌آن‌که بدانند،
در صفی ایستاده‌اند که مقصدش رضایت خداست.

کارها می‌آیند و می‌روند،
اما بعضی‌شان،
نه فقط کارند،
که آزمون‌اند.

آزمونِ دل، آزمونِ نیت، آزمونِ وقت.

و چه سخت است آن لحظه‌ای که
دلِ کسی چشم‌به‌راه توست،
و تو هنوز درگیر «بعداً»‌هایی
که شاید هیچ‌وقت نرسند.

نه، بندگی فقط در نماز نیست.
گاهی در همان لحظه‌ای‌ست که
بی‌تعلل، بی‌تکلف،
کاری را انجام می‌دهی
که دلِ دیگری را آرام می‌کند.

و آن‌وقت، بی‌آن‌که کسی بداند،
تو عبادت کرده‌ای.

فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ

شاید همین امروز،
در میان کارهای معمولی،
فرصتی باشد که بی‌صدا از کنارت عبور نکند.

وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى

#به_قلم_خودم
#مسئولبت‌پذیری
#عبادت
#اخلاص
#آزمون