پزشکان

31 مرداد 1395 توسط آشنا

آبله ، وبا ، مخملک

جوش و کهیر و کورک

جذام و گال و برفک

قند و فشار و سرخک

طرح و کشیک و عینک !

روز پزشک مبارک !

سلام عزیزم روزت مبارک

تعجب نکن ا

مروز روز پزشکه تو هم تنها طبیب دل بیمار منی !

آنگاه که دردمندی سلامت خود را بازیابد آنگاه که دستی

به نشان شکر به آسمان بلند شود ملائک تو را می ستایند

روز پزشک مبارک

چو بیمار از شفا سرمست گردد طبیب از فرط شادی مست گردد

خدا شفی و این خود افتخاری است که دستی با خدا همدست گردد . . .

دستهایی که شفا می دهند مقدس تر از لبهایی هستند که دعا می خوانند . . .

روز پزشک مبارکباد

ما به نجات زخمیان شب میاییم / داغیم لیکن به شفای تب می آییم . . .

روز پزشک بر همکاران گرامی مبارک باد

«پزشک» با شوق و رنج می آموزد تا رنج انسان را به شوق و آرامش برساند

روز پزشک مبارک

«پزشک» سزاوار تکریم و قدر است که بسی گرانقدر است

با افتخار ، ارزش علمی و انسانی اش را پاس می داریم

«روز پزشک» مبارک

فلک زدستانت ای پزشک کین موحبت زعالم بالا رسیده است . . .

روز پزشک مبارک

تا همتت ای پزشک باقیست دستان تو نعمتی الهیست

روز پزشک مبارک

گر طبیانه بیایی به سر بالینم به دو عالم ندهم لذت بیماری را

روز پزشک مبارک

آدمهای بزرگ زود از یاد نمی روند و به انتها نمی رسند

روز پزشک مبارک

آه ای طبیب دل من درمان بیماری ام کن

در پای تو رفتم از دست فکر پرستاریم کن

در دام عشقت اسیرم خون می خورم تا بمیرم

گر فرصتی مانده باقی ای مهربان یاریم کن

روز پزشک مبارک

با سلام و تشکر فراوان از تعهد و اخلاصتان

امیدواریم ستاره‌ی زندگی و اختر دانشتان

پیوسته ایام بر دل بیماران بتابدو هماره دعای بندگان بدرقه راه شما باشد

روز پزشک بر شما گرامی باد

روزگاریست که من طالب دیدار توام / فکر من باش در این شهر گرفتار توام

گفته بودی که طبیب دل هر بیماری / پس طبیب دل من باش که بیمار توام

روز پزشک مبارک

آنان که خاک را در نظر کیمیا کنند / آیا بود گوشه چشمی به ما کنند

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی / باشد که از خزانه غیبم دوا کنند

روز پزشک مبارک

اول شهریور ، روز پزشک بر جامعه پزشکی و تمامی پزشکان متعهد فارسی زبان، مبارک باد . . .

پزشکان

چندگاهیست وقتی می گویم: «اللهم کل لولیک الحجة بن الحسن» با آمدن نام دلربایت دلم نمی لرزد چندگاهیست وقتی می گویم: «صلواتک علیه و علی آبائه » به یاد مصیبتهای اهل بیتت اشک ماتم نمی ریزم چندگاهیست وقتی می گویم: «فی هذه الساعة» دگر به این نمی اندیشم که در این ساعت کجا منزل گرفته ای چندگاهیست وقتی میگویم: «و فی کل الساعة» دلم نمی سوزد که همه ساعاتم ازآن تو نیست چندگاهیست وقتی می گویم: «ولیا و حافظا» احساس نمی کنم که سرپرستم، امامم کنار من ایستاده و قطره های اشکم را به نظاره نشسته است چندگاهیست وقتی می گویم: «و قائدا وناصرا» به یاد پیروزی لشکرت، در میان گریه لبخند بر لبم نقش نمیزند چندگاهیست وقتی می گویم: «و دلیلا و عینا» یقین ندارم که تو راهنما و نگهبان منی چندگاهیست وقتی می گویم: «حتی تسکنه أرضک طوعا» یقین ندارم که روز حکومت تو بر زمین، من هم شاهد مدینه فاضله ات باشم چندگاهیست وقتی می گویم: «و تمتعه فیها طویلا» به حال آنانی که در زمان طولانی حکومت شیرین تو طعم عدالت را می چشند غبطه نمی خورم اما چندگاهیست دعای فرج را چندبار می خوانم تا هم با آمدن نامت دلم بلرزد، هم اشکم بریزد، هم در جست و جویت باشم، هم سرپرستم باشی، هم به حال مردمان عصر ظهور غبطه بخورم وهم احساس کنم خدا در نزدیکی من است..... و باز هم با شرم می گویم : اللهم عجل لولیک الفرج یک سال دیگر هم گذشت و چشممان به جمال مولای غایبمان روشن نشد... و چرا بیاید؟ وقتی که اکثریت قریب به اتفاق ما شیعیان در تمام سال از او غافلیم، و قلیلی از ما نیز به هنگام مشکلاتمان از او یاد می‏کنیم... اما آقای ما به رو سیاهیمان نگاه نکن و به دستهایمان که خالی اند و به زبانمان نیز گوش مسپار که گناهکارتر از آن است که تو را با صداقت و اخلاص بخواند، قلب آن اندک بندگان واقعی خداوند را ببين که هر روز ـ صبح و شام ـ تو را مي‌خوانند...

مطلب قبلی

مطلب بعدی