از تالار عروسی تا تالار محاکمه

در روزگاری که نان، آرزو شده و امید، کالایی کمیاب، ناگهان فیلمی از عروسی دختر یکی از مسئولان بلندپایه منتشر می‌شود؛ مجلسی زنانه، با بی‌حجابی آشکار، و حضوری نامعمول از پدر عروس و داماد در میان آن‌ها. صحنه‌هایی که نه با شرع سازگارند، نه با شعور جمعی.

اما ای مردم، ای دل‌های زخمی و چشم‌های بیدار، مبادا این تصویرهای رنگی، شما را از تصویرهای واقعی دور کند. مبادا تالار عروسی، جای تالار محاکمه را بگیرد. مبادا بازی رسانه‌ای، مطالبه‌ی عدالت را به حاشیه ببرد.

🎭 این فیلم، مربوط به فروردین 1403 است. انتشارش در مهر ۱۴۰۴، نه تصادفی‌ست، نه بی‌هدف. این، پرده‌ای‌ست برای پوشاندن صحنه‌ای دیگر: محاکمه‌ی کسانی که با امضایشان، با تصمیم‌هایشان، با لبخندهایشان، سرنوشت یک ملت را به بازی گرفتند.

وضعیت شمخانی و دامادش برای همه روشن است. این بازی، دیگر تماشا ندارد. اما آنچه باید دیده شود، دادگاهی‌ست که هنوز برگزار نشده. محاکمه‌ای‌ست که هنوز مطالبه می‌شود. نام‌هایی چون روحانی و ظریف، نه برای انتقام، بلکه برای پاسخگویی. برای روشن شدن حقیقت. برای التیام زخم‌ها.

🛑 هر اتفاقی افتاد، هر فیلمی منتشر شد، هر موجی به راه افتاد، فکرتان را از مطالبه‌ی عدالت منحرف نکنید. نگذارید دردهای واقعی، زیر آوار حاشیه‌ها دفن شوند. نگذارید حقیقت، قربانی تاکتیک‌های رسانه‌ای شود.

زیرا روزی خواهد رسید که مردم، نه به تماشای عروسی، بلکه به تماشای عدالت خواهند نشست. و آن روز، هیچ پرده‌ای مانع دیدن نخواهد شد.

#به_قلم_خودم
#محاکمه_روحانی
#محاکمه_ظریف
#شمخانی