منتظر مانده زمین تا که زمانش برسد
صبح همراه سحرخیز جوانش برسد

خواندنی تر شود این قصه از این نقطه به بعد
ماجرا تازه به اوج هیجانش برسد

پرده ی چاردهم وا شود و ماه تمام
از شبستان دو ابروی کمانش برسد

لیله القدر بیاید لب آیینه ی درک
سوره ی فجر به تاویل و بیانش برسد

نامه داده ست ولی عادت یوسف اینست
عطر او زودتر از نامه رسانش برسد

شعر در عصر تو از حاشیه بیرون برود
عشق در عهد تو دستش به دهانش برسد

ظهر آن روز بهاری چه نمازی بشود
که تو هم آمده باشی و اذانش برسد

اللّهُمَّ صَلِّ علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

 
▪️اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ▪️

 
اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن، صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ،فِی هَذِهِ السَّاعَةِ

وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ ،وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً ، حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا”

***

بیا ای وارث فرق شکسته … 2

عزادار غم ، مولای خسته …

تو امشب بی قرار و دل غمینی

عزادار امیرالمومنینی ….

نشسته بر سرت گرد یتیمی

امان از ماتم و درد یتیمی

بیا صاحب زمان ،صاحب عزایم

بیا روضه بخوان امشب برایم …

آخ بگو، از غصه ی جان کاه کوفه …

بگو از روضه های چاه کوفه …

به سینه ماتمی از کوفه داری

هم از کوفه ، هم از آن کوچه داری …

درین جا فرق تا ابرو شکسته

در آنجا سینه و پهلو شکسته …

در اینجا ناله میزد او شبانه

جمعه ها را همه از بس که شمردم بی تو
بغض خود را وسط سینه فشردم بی تو

بس که هر جمعه غروب آمد و دلگیرم کرد
دل به دریای غم و غصه سپردم بی تو

تا به این جا که به درد تو نخوردم آقا
هیچ وقت از ته دل غصه نخوردم بی تو

چاره ای کن، گره افتاده به کار دل من
راهی از کار دلم پیش نبردم بی تو

سال ها می شود از خویش سؤالی دارم
من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو

با حساب دل خود هر چه نوشتم دیدم
من از این زندگیم سود نبردم بی تو

گذری کن به مزارم به خدا محتاجم
من اگر سر به دل خاک سپردم بی تو

میان شک و یقین پیر می شود بی تو
دلی که طعمه زنجیر می شود بی تو

نیامدی که ببینی در این دیار غریب
غروب جمعه چه دلگیر می شود بی تو

هلا تبسم شیرین صبح آدینه
زمین شکسته و تحقیر می شود بی تو

هنوز خیره به راهت نشسته نرگس ما
خزان باغچه تکثیر می شود بی تو

بیا و دست بکش بر دلی که روز به روز
میان شک و یقین پیر می شود بی تو

غزل پیوسته حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

غزل اول

دل ما سربه راه معشوق است
زیر  دین  نگاه  معشوق است

همه ی دل خوشی ما تنها
نظر گاه گاه معشوق است

دل ما از نخست عاشقی اش
روزوشب در پناه معشوق است

احتیاجی به لشکر اصلا نیست
خیل مژگان سپاه معشوق است

آنچه کارش همیشه دلبری است
ناز چشم سیاه معشوق است

خانه آباد  خانه ی  عشقیم
چونکه این ماه ماه معشوق است

غزل دوم

شب ما را سحر نمی آید
عمر رفته دگر نمی آید

باید آقا خودت دعا بکنی
کاری از ما که بر نمی آید

منتظرمانده ایم و صد افسوس
از تو بر ما خبر نمی آید

شد سوال تمام منتظران
مهدی منتظر نمی آید؟

ای بهار همیشگی- بی تو
باغ ما را ثمر نمی آید

آفتاب حضور تو تا کی
از پس پرده در نمی آید؟

غزل سوم

آشنای غروب آدینه
ای صفای غروب آدینه

حس پنهان؛ضمیر گمگشته
رو نمای غروب آدینه

ابتدای طلوع هر هفته
انتهای غروب آدینه

چقدرتلخ و سخت و دشوار است
ماجرای غروب آدینه

چه برای خودش حکایتی است
قصه های غروب آدینه

به تو نزدیک می شوم انگار
با دعای غروب آدینه

غزل چهارم

التفاتی به گریه هام کنی
میتوانی که روبه رام کنی

دست وپاگیر هستم و سربار
نکند از خودت جدام کنی

قادری که مرا خراب کنی
از نو بار دگر بنام کنی

میشود در نوافلت یک بار
مهربانی کنی دعام کنی

آرزو دارم آخرش روزی
در هوای حرم هوام کنی

قسمت میدهم به جان حسین
اهل خود اهل کربلام کنی

بسمِ ربِّ النّور آقا جان بیا
درد دارم حضرت درمان بیا

حیف از خوبیِ تو یابن الحسن
عاشقت من باشم و امثال من

تو همیشه حاضری من غائبم
چون تو را گُم کرده ام بی صاحبم

خود مدد فرما که بارم بار نیست
بین درگاهت برایم کار نیست؟

از خودم ناراحتم دل با تو نیست
دل که جای هیچکس إلا تو نیست

با هزاران عاشق پر مدعا
ساکن کوه و بیابانی چرا؟

با ریا دل را هوایی میکنم
با تو دارم خود نمایی میکنم

در تکاپوی همین جشن عظیم
از شما غافل شدیم ابن الکریم

در خیابان ها چه غوغایی شده
بی حیایی ها تماشایی شده

رقص و آواز و ترانه هست و بس
نیمهء شعبان بهانه است و بس

من نمیگویم که چادر سر کنند
یا که قرآن را همه از بر کنند

لیک روی شیعیان کردی حساب
روی زهرا پیشگانِ با حجاب

ما که عمری چشم بر دین بسته ایم
بهرتان یک شهر آذین بسته ایم

این شبیه جشن میلاد تو نیست
غرق شادی هیچ کس یاد تو نیست

با خودم گفتم چرا دف میزنیم؟
با دو صد شور اینچنین کف میزنیم؟

این برای توست یا نفس خودم؟
باز هم شرمندهء آقا شدم…

گرچه بر ما خنده هدیه میکنی
لاغری از بس که گریه میکنی

غصهء من پیرتان کرده ببخش
نوکرت بازی درآورده ببخش

مهربانیت وقیحم کرده است
آه آقا نوکرت شرمنده است

«أیُّها المُنذَر» مرا بیدار کن
بار دیگر بهرم استغفار کن

معنی والشمس بر قلبم بتاب
در شب تاریک دل کن انقلاب

روزه دارم با غمت لیل و نهار
روزگارم بی تو یعنی شام تار

زینت دنیا أنا المهدی بگو
حضرت آقا أنا المهدی بگو

از غلاف آن تیغ را بیرون بکش
آن دو تا زندیق را بیرون بکش

در مدینه پیش چشمان همه
زان دو بستان انتقام فاطمه

سرترین سر ها فدائیه سرت
چشم بر راه تو مانده مادرت

ای آفتاب عشق و عدالت شتاب کن
باز آ قنوت باغچه را مستجاب کن

این خاک تشنه بی‌تو به باران نمی‌رسد
باغ خزان زده به بهاران نمی‌رسد

خورشیدی و زمین و زمان در مدار توست
مولای من بیا که جهان بی‌قرار توست

تنها تو منجی بشر و آدمیتی
اصلاً تویی که فلسفه‌ی خاتمیتی

تو سِرّ سجده‌های ملائک بر آدمی
تو رازِ سر به مُهرِ سحرهای عالمی

ماتمکده‌ست کعبه‌ی بی‌تو، خلیل عشق
چشمان توست کعبه، بیا ای دلیل عشق

با صد هزار جلوه‌ی مشهود می‌رسی
با نغمه‌ی الهی داوود می‌رسی

موسی شدی و طور به سویت شتافته‌ست
نیل است که به شوق تو سینه شکافته‌ست

سیمای تو ز یوسف مصری ملیح‌تر
همراه تو مسیح و تو از او مسیح‌تر

آیات حسن و فضل و کمال تو بی‌حد است
خوی و خصال تو همه عین محمد است

همراه توست معجزه‌های محمدی
داری به روی شانه عبای محمدی

مولا بیا به دین بده روح دوباره‌ای
با ذوالفقار فتح، شکوه دوباره‌ای

برپاست نهروان و جمل‌های دیگری
بیت الحرام و لات و هُبَل‌های دیگری

هر سنگ را نگاه تو سجّیل می‌کند
یا هر پرنده را چو ابابیل می‌کند

باز آ که دست ظلم و ستم را قلم کنی
باز آ که باز عدل علی را علم کنی

باز آ که در مدینه قیامت به‌پا شود
صحن و سرای حضرت زهرا بنا شود

در چشم تو شکوه الهی خلاصه است
صلح و جهاد تو همه عین حماسه است

در هر نگات نور خدا موج می‌زند
امید سیدالشهدا موج می‌زند

آمیزه‌ی صلابت و احساس دیدنی‌ست
در قامتت رشادت عباس دیدنی‌ست

سمت تو آب‌های روان سجده می‌کنند
بر خاک پات مُلک و مکان سجده می‌کنند

بی‌انتهاست نامتناهی‌ست علم تو
آئینه‌ی علوم الهی‌ست علم تو

تا واژه واژه‌ات ملکوت حقایق است
در هر نگات جلوه‌ی صد صبح صادق است

داری به دوش پرچم باب الحوائجی
در دست توست خاتم باب الحوائجی

چشم رئوف توست بهشت برین ما
نور ولایتت شده حصن حصین ما

دلبستگی به رحمت تو در نهاد ماست
پلکی بزن، نگاه تو باب المراد ماست

شوق تو در هدایت ما بی‌نهایت است
چشمان روشن تو چراغ هدایت است

برپا شده‌ست در دل عالم چه محشری
دیگر بتاب ماه خدا! یابن عسکری

من تشنه‌ی نگاه توأم أیها العزیز
دلتنگ روی ماه توأم أیها العزیز

تا کی نصیب ماست «اَرَی الخَلق» و «لا تُری»
کی می‌شود نوای «اَنا المَهدی» تو را …

از سمت کعبه بشنوم ای جانِ جانِ جان
«عَجّل عَلی ظُهُورِکَ یا صاحِبَ الزّمان»

**************