عرش بر دوش غدیر
در روز غدیر، عقل اول‏
آن مظهر حق، نبى مرسل
چون عرش تو را کشید بر دوش‏
آنگاه گشود لعل خاموش
فرمود که این خجسته منظر
بر خلق پس از من است رهبر
بر دامن او هر آن که زد دست‏
چون ذره به آفتاب پیوست
**************************

در این خانه‌ی واژه‌ها، هر جمله فانوسی‌ست در تاریکی شب‌های بی‌ستاره. اینجا، دل با زمزمه‌ی «یا مهدی» می‌تپد، و هر نوشته، نجوایی‌ست از شوق دیدار. ما از تکرار صبح‌های بی‌تو نمی‌هراسیم؛ چرا که امید، در دل همین تکرارها جوانه می‌زند. این وبلاگ، نه فقط دفتر خاطرات یک منتظر، که آینه‌ای‌ست از اشتیاقی بی‌پایان برای روشنایی‌ای که از نسل فاطمه خواهد آمد.